Nudna niedziela, angielski dekupaż

Nuuuudy, panie. Pogoda paskudna, środek dnia dawno minął, nigdzie się nie wybieramy, nic nie zrobiłam, nawet obiadu... Już drugą nockę pod rząd sąsiedzi umilali nam pijackimi wrzaskami. Dzisiaj i tak było lajtowo, chłopaki wrócili o czwartej nad ranem i - o ile dobrze odebrałam zniekształcone dźwięki - chłopaczek wyrwał na imprezie laskę, a pozostali cieszyli się jego radością... Wczoraj chłopaki z sąsiedniego budynku (tej mowy nie rozumiałam wcale, tam akurat mieszkają panowie z Afryki) próbowali prać się po pyskach i czymś rzucali. Dobrze, że nie w okna czy samochody na parkingu. Z niewyspania jestem zła, Kuba zresztą usnął pod pretekstem czytania książki... I dobrze, przynajmniej na razie jeść nie woła. Mieliśmy się zwlec o ósmej z łóżek i pojechać na car boot, mnie się udało, ale nie miałam sumienia budzić Kuby. No to byliśmy na targu przed jedenastą, szkoda czasu. Ale właśnie zdiagnozowałam swój zły humor - byłby lepszy po zakupach :-)

W tym roku sąsiedzkie ekscesy to małe miki w porównaniu z rokiem ubiegłym. Nad nami mieszkali angielscy chłopcy jak malowane, jak tydzień długi chodzili na haju, w łykendy robili imprezy. Skończyło się nagle z ciekawego powodu - jednej nocki urządzili na korytarzu zabawę w rzucanie puszki farby. Nie mam pojęcia, dlaczego nie słyszeliśmy tego, pewnie nie było nas w chacie. Następnie okazało się, że w różowiutkie plamy, plamki i kropeczki są ściany, okna, winda dla inwalidów, a zwłaszcza wykładzina (dywanowa oczywiście) na schodach, przez wszystkie trzy piętra... Chłopcy zwinęli się w ciągu jednej nocy, właściciel mieszkania wzruszył ramionami i wezwał przedstawiciela firmy ubezpieczeniowej, korytarz jest po remoncie, a na podłodze znowu ułożono dywanową wykładzinę... W moim bloku w Bielsku jest lastriko i zdaje się, że jednak sprawdza się lepiej.

Wczoraj odwiedziłam HobbyShop w Warrington i znalazłam trochę ciekawych rzeczy. Co prawda farby akrylowe są strasznie drogie, papier do deku w szalonym asortymencie dziesięciu nijakich wzorów 3D, ale można kupić trochę pieczątek, pasmanterii całkiem nienajgorszej, są też rzeczy do produkcji biżuterii, na piętrze rzeczy do haftów i dziergania, nawet jakieś tkaniny... Strasznie to daleko od centrum, a Kuba niechętnie mnie zawiózł i ostentacyjnie siedział w aucie, więc tylko przegalopowałam szybko między półkami i chyba muszę się tam wybrać autobusem na dłużej.

No i jeszcze znalazłam (na włoskim blogu) linki do stron z angielskim dekupażem. Nie jestem olśniona ilością i jakością prac pokazanych na stronie 'The Guild of British Découpeurs', najbardziej podobało mi się to pudełko:Znalazłam jeszcze jeden jedyny link do galerii członka, eee..., członkini gildii, Mary Harrison. To jedna z jej prac:Obejrzałam zdjęcia i stwierdziłam, że jest to deku zupełnie inne, niż nasze. Co kraj, to obyczaj :-) Przeglądałam ostatnio galerię KAIEM i wystawione tam prace podobały mi się o wiele bardziej - i były ich dziesiątki. Ale należy tu zwrócić honor - angielski decoupage istnieje. Chciałabym jeszcze znaleźć miejsca, gdzie można to kupić, albo przynajmniej zobaczyć z bliska.