Psy szczekają, karawana idzie dalej...

Operacja pod względem medycznym się udała - pacjent przeżył. Co do innych spraw - wycięto mi za dużo i nie mam szans na dziecko. Cóż, może za jakiś czas złapie mnie deprecha i się potnę czy coś... Na razie się nie rozklejam, przemyślałam sprawę, od dawna liczyłam się z taką możliwością. Nie myślę na razie, jak mi źle, innym bywa gorzej - co nie jest żadnym pocieszeniem, tylko wyznacznikiem skali problemu. Mój Krasnolud od razu zaczął mówić o adopcji. Przemyślimy, nie mogę teraz emocjonalnie pogonić tą ścieżką...

Siedzę w chałupie, Ewka przygotowała mi prawdziwe sanatorium. Wyszłam ze szpitala ledwo żywa, a już po paru godzinach siedzę przy kompie (co prawda zgięta w lekkim przykurczu, ale to minie), czuję się nieźle i myślę, co by tu może zmalować... Na warsztacie, jeszcze sprzed operacji, mam kufel i butelkę - pokażę za parę dni.

A tu jeszcze szkatułka dla Joli, przecierki plus zwykła oklejanka - za to zrobiła się bardzo szybko:Ze zdjęcia można wnosić, że to prawdziwy olbrzym, tymczasem najdłuższy bok ma najwyżej 15 cm.

Komp mi się zepsuł

Taaa... Staruszek lapciok, zabrany jako nadzieja na kontakt ze światem, wziął i zszedł. Zaszkodziły mu, jak i mnie, podróże PeKaPem i ciągłe przerzucanie z miejsca na miejsce. Ja także nie jestem w najlepszej formie - nawiedziłam rodzinę i na hektolitrach piwa tudzież diecie Mamy (kilogramy tłustego mięsiwa, pierogi, wędliny i ciasta...) siadły mi nerki, heh. Zwłaszcza prawa. Boooooli, chociaż już mniej, ale najgorsze, że jutro muszę zrobić badania cieczy ustrojowych (anestezjolog dzisiaj zlecił), a faszeruję się ginjalem i sikam na niebiesko. Mam nadzieję, że operacja się odbędzie i za tydzień o tej porze będzie po wszystkim. Anestezjolog był opryskliwy i powiedział mi, że za dużo ważę, niesamowite odkrycie, godne nagrody Tego-i-Owego. Powiedział jeszcze, że poprzedni zabieg w podobnych okolicach organizmu to był mały pikuś i że teraz będzie bardzo bolało po. W sumie nie jestem zła, wolę wiedzieć, czego się spodziewać.

Z braku osobistego komputera na razie oglądam nabyte serwetki i papiery deku, chciałabym na jutro zrobić szkatułkę dla Joli na urodziny, tymczasem jestem w lesie. Pogoda jest przepiękna, nawet ja się nie mam do czego doczepić, niebo błękitne, jeno nieco za gorąco. Ujdzie. Najgorzej w autobusach komunikacji miejskiej, bo śmierdzi wniebogłosy, ale ja sama nie jestem bez grzechu - byłyśmy z Ewką na obiedzie w knajpce wegetariańskiej i zeżarłam coś w sosie czosnkowym. Biedni współpasażerowie. Chciałam zaprezentować na blogu Ewki butelkę w maki, ale nagle zrobiło się pod wieczór i nie zdążyłam zrobić zdjęcia - będzie jutro albo kiedyś.

Co jeszcze? Tęsknię za zaprzyjaźnionymi blogami. Podczytuję prawie wszystkie notki, chociaż odzywam się z rzadka. Chciałabym przenieść się w Bory Tucholskie lub na Mazury, w mieście duszno... Ale humor mam niezły, Krasnolud już ma prawie pewne przenosiny do Southampton i bardzo się z tego cieszy. Będzie dalej od Mieszczyków i Słowaczek, za to bliżej do efki i Kisiela... Coś za coś. Szykują się zmiany, chyba będzie lepiej :-)

Ładna pogoda nastała :-D

Za słońcem poszedł dobry nastrój i niech mi nikt nie pyskuje, że meteopatia jest dla egzaltowanych panienek z wyższych sfer. Mnie się poprawiło wszystko, samopoczucie i poczucie humoru, że nie wspomnę o twórczej stronie natury Ciotki. Nie, żebym wykonała cudne rzeczy, za to matkuję Ewce. Bo ta to całkiem przepadła. Odkąd przyjechały zamówione w zeszłym tygodniu serwetki, Ewka dostała amoku. Chodzi po chałupie, obmacuje sprzęty domowe, ja zaczynam się bać! Poszłyśmy na zakupy, mięso kupić i inne produkty obiadowe, wróciłyśmy z farbami i przedmiotami do deku, a poza tym udało nam się NIE KUPIĆ serwetek, bo i tak mamy nadmiar. Mamy co jeść, produkty spożywcze również zostały nabyte. Odkąd wróciłyśmy, wchłonęłyśmy niepostrzeżenie kilka puszeczek (ja piję lecha, Ewka jakieś zgrubszapiwopodobne reddsy), a także powstała Ewki deseczka:

Deseczka mnie urzekła, bo jest dokładnie w moich kolorach, a poza tym to Ewki początki. Jak sobie siebie przypomnę... Eee, nieważne :-) Teraz ona domalowuje tło do butelki w maki, a ja pogrywam w Margonem. Żeby nie było, że tylko pogrywam w internetowe gierki, to proszę, oto butelka na zamówienie Marmolady:

(Z drugiej strony ładniejsza, ale zdjęcie nie wyszło...)

Natomiast razem nasze produkcje prezentują się jako komplet:

Odkąd przestało padać, jestem całkiem zadowolona z życia :-) W poniedziałek jadę do rodziny, we wtorek kończę 36 lat... Marmolada powiedziała, że nie wyglądam - i wierzę jej. I zeżarłam dzisiaj mnóstwo malin, o ilości wypitego piwa nie wspomnę przez skromność...